Het is zover, een paar slapeloze nachten en een  paar drukke dagen en opeens sta ik hier op Schiphol. Maar gelukkig niet alleen! Dankzij alle hulp zit mijn fiets zo in zijn grote kartonnen doos en  dankzij de harde wind heb ik vertraging en kunnen we met elkaar nog even gezellig lunchen. Maar dan breekt het gevreesde moment toch echt aan. Afscheid van alle lieve thuisblijvers valt niet mee! Stiekem vraag ik me toch af waar ik eigenlijk aan begin… Is dit wel zo’n goed idee? Ach, het is maar vier maanden, die zijn vast voorbij voordat je het weet. Nu rennen want mijn vlucht vertrekt!