De eerste twee etappes zitten er op! Gisteren hebben we 112 km gereden van Cairo naar de Rode Zee en vandaag 148 km langs de Rode Zee naar het zuiden. Op de ochtend van vertrek maakt iedereen zich paraat en Harjan en Hil nemen voor vier maanden afscheid. Het vertrek vanuit Cairo is een spektakel, de Egyptische politie wil duidelijk geen enkel risico met deze tour nemen en met zwaailichten en sirenes begeleidt een heel leger van agenten ons kleurrijke konvooi door de drukke straten van Cairo naar de pyramides. Daar moeten we poseren voor een groep journalisten en fotografen zodat de Tour de nodige media-aandacht zal krijgen. Voor onze veiligheid worden we vervolgens per bus naar de andere kant van Cairo vervoerd om daar te starten. Na een uur is het dan eindelijk zover: op de fiets om de eerste echte kilometers te gaan maken! En dat is lekker! Het waait behoorlijk en de wind is schuin tegen. We moeten direct flink aan de gang en al na enkele kilometers rijden een aantal snelle mannen in een waaier op kop. Het is duidelijk dat er een paar racers tussen de deelnemers zitten. Het gaat lekker hard maar het lijkt me onverstandig om al op dag één met onze krachten te gaan smijten. Dus zodra onze lokale meefietser, Ahmed uit Cairo moet lossen laat ik me ook terugzakken en de Schot Alistair doet hetzelfde. We verzamelen nog wat fietsers bij elkaar en samen rijden we tegen de wind in naar de Rode Zee. We hebben onze eigen politie-escorte, een soort half-gepantserde pickup, die het verkeer, vooral de vrachtwagens, vakkundig bij ons vandaan houdt. We overnachten in een hotel aan de Rode Zee. Ik deel een kamer met Don, de oudste deelnemer aan de Tour. Hij komt uit de VS en is 68 jaar als ik het goed begrijp. Bovendien heeft hij een flinke vergroeiing aan zijn linker voet wat het fietsen moeilijk maakt. Na een goed maal en een goede nachtrust maken we ons klaar voor de tweede etappe. Don verwacht dat hij tot de lunch zal fietsen en dan met de lunchtruck mee zal rijden naar het hotel. De etappe is 148 km richting het zuiden, langs de Rode Zee. Het is allemaal goed asfalt en er staat een stevige noordenwind. Wind mee dus. Na een ontbijt met instant koffie in plaats van versgemalen bonen vullen we onze bidons bij de truck en kunnen we om tien voor zeven starten. Met politie-escorte en zonder problemen rijden we tussen de Rode Zee links en een eindeloze zandwoestijn rechts met een flink tempo naar de lunch. Daar komen we rond 10 uur aan. Beetje vroeg voor een lunch maar het pita brood met tonijnsalade gaat er goed in. Na de lunch rij ik met Richard uit de VS door naar ons volgende hotel. We rijden over prima asfalt door een vlakke droge zandvlakte met af en toe uitzicht op de Rode Zee. De wind is nog steeds gunstig, de Cube rijdt geweldig en de benen zijn goed. En daarom gaat het hard en we halen regelmatig 47 km per uur. Het is heet. Vlak voor twaalven komen we aan bij het hotel en na een lekkere douche loop ik samen met Alistair en Richard het stadje in. We drinken Arabische koffie in een café met plaatselijke oude mannetjes, Richard durft zelfs mee te doen met hun waterpijp. Als we op de terugweg naar het hotel de straat willen oversteken moeten we stoppen voor een politieauto. En warempel, daarachter rijdt Don! Samen met Harriet, de teamarts, nog een politieauto, nog een politieauto en tenslotte een ambulance. Met zijn privé escorted heeft hij toch de hele etappe uitgereden en hij trekt veel bekijks. Een geweldige prestatie Don! En wij zijn vandaag allemaal een stukje dichter in de buurt van  Kaapstad gekomen.

Je kunt meer vinden over onze tour https://tdaglobalcycling.com. Ze hebben news, Twitter en Facebook. En ook nog een nieuwsberichtje: http://presstoday.net/بالصور-إنطلاق-رالى-دراجات-من-مصر-إلى-أ/