Bedankt voor alle reacties op de blog, heel erg leuk! En jullie hebben gelijk, ik ben een bofferd. Voor de fietsers van de tour is er inmiddels een dagelijkse routine. De wekker gaat, de tent wordt opgebroken en ingepakt, het ontbijt staat klaar, en dan op weg. Halverwege de rit staat Rayn met de lunch truck langs de weg met een stevige lunch en voor de broodnodige aanvulling van vocht is er bij aankomst in het kamp soep, klaargemaakt door onze kok Errol. De tent wordt weer opgezet en dan is er tijd om uit te rusten en de omgeving te bekijken. Of om de was te doen of de fiets schoon te maken en te onderhouden natuurlijk. Aan het einde van de middag is er onze rider’s meeting waarin Tallis, onze tour-director, de rit voor de volgende dag met ons doorneemt. Hij eindigt altijd met: “Go wash your hands”, hygiëne is belangrijk en handen wassen voor het eten hoort daarbij. Na het eten kletsen de fietsers nog wat onder het genot van koffie of bier en vrijwel iedereen ligt vroeg in z’n bed, soms al rond half acht. Dat is de routine die na twee maanden normaal is geworden. Het is makkelijk om te vergeten wat voor een bijzonder avontuur deze tocht door Afrika eigenlijk is. Ja… ik ben een bofferd! Na aankomst in Singida op zondag komst is het tijd voor een bandenwissel. De asfaltbanden maken plaats voor terreinbanden want de komende vijf dagen gaat de route over onverharde wegen. De Cube ziet er eindelijk weer een beetje stoer uit met met de brede nobbies. Sinds Nairobi regent het iedere dag, niet de hele dag, maar soms serieuze stortregens, en bij het inpakken ’s ochtends zijn de spullen meestal kletsnat. Er blijven iedere dag regenbuien met als gevolg dat de komende dirtroads modderig en glad zijn, en op sommige plaatsen zelfs overstroomd. Voor mountainbikers is het een feest, sommige fietsers met een roadbike kunnen het minder waarderen. Op deze dagen zijn er veel valpartijen, lekke banden, weigerende remmen en kapotte versnellingen. En aan het einde van iedere etappe zijn de fietsers en hun fietsen bedekt met een flinke laag zand en modder. De Cube doet het geweldig en samen met Craig lukt het zelfs twee keer om voor de grote truck aan te komen in het kamp. Steve, de chauffeur, moet het ook langzaam aan doen op deze wegen. De omgeving is mooi, heuvelachtig en groen. Tanzania trakteert ons op prachtige uitzichten en, hoewel het verstandig is om de aandacht vooral op de wegte richten, is het erg de moeite waard om rond te kijken. Ik neem weinig foto’s want de camera is goed en veilig ingepakt in de rugzak, die wordt beschermd door een regenhoes. Te veel gedoe. Na vijf dagen en zeshonderd kilometer bereikt de tour Mbeya. Dit is de laatste bestemming in Tanzania en ook het einde van deze sectie. Op de rustdag worden de asfaltbanden weer gemonteerd en versleten kettingen en tandwielen worden vervangen. Niet iedereen kan dit zelf en Jordan, onze bike-machanic, werkt tot laat in de avond om te zorgen dat alle fietsen weer klaar zijn voor de volgende sectie door Malawi. In Mbeya nemen we weer afscheid van een aantal rijders en voegen zich nieuwe rijders bij de tour. In Mbeya regent het ook. En in Mbeya mag ik met Errol mee om inkopen voor de tour te doen. Het is leuk om te zien hoe hij met de plaatselijke marktkooplui onderhandelt over grote hoeveelheden groenten en vlees, en ook leuk om te zien hoe hij supermarkten plundert van hun voorraden. Respect voor de crew die deze tour mogelijk maakt want achter de schermen wordt er keihard gewerkt! Na de rustdag gaat het richting de grens, de etappe is lang maar vooral bergafwaarts.Na de gebruikelijke formaliteiten en het betalen van 75 dollar voor een visum rijden de fietsers Malawi binnen. Er is direct een duidelijk verschil met Tanzania want er zijn talloze fietsers op de weg, fietsen is kennelijk heel gewoon in Malawi. Sommige lokale fietsers vinden het leuk om een stukje met de tour-deelnemers te racen en sommigen zijn zelfs erg snel. En als ze Engels spreken willen ze ook graag een praatje maken en weten waar we vandaan komen. De tweede dag in Malawi eindigt in het Chitimba Beach Resort dat wordt gerund door Ed Peeters en zijn vrouw, die 11 jaar geleden Limburg hebben verlaten om in Malawi hun droom waar te maken. Ze hebben lodges en een kampeerterrein op een prachtige plek aan het strand van Lake Malawi en de zaken zijn goed georganiseerd. Het is bijzonder om zwarte rookpluimen uit het meer te zien opstijgen want water brandt in het algemeen slecht. Bij navraag blijkt het geen rook te zijn maar miljoenen of miljarden vliegen die in het water worden geboren en vervolgens het luchtruim kiezen. Bizar!  ’s Avonds is er een gezellige punch-party en de volgende dag is een rustdag. Dat geeft mij de gelegenheid om weer een bericht op de blog te zetten. Als de statistieken kloppen dan hebben we 5739 kilometer op de fiets afgelegd en resteert er nog 4980 kilometer. We zijn inmiddels 73 dagen onderweg en volgens planning eindigt de tocht over 46 dagen. Er staan ons nog lange etappes te wachten op weg naar Kaapstad.